Sempre se recomenda ás persoas que se ofrecen para a adopción internacional que dirixan o seu ofrecemento a algún dos paises que asinaron e ratificaron o Convenio da Haia en materia de protección e adopción, por ser o instrumento que garante o seguimento dun procedemento transparente que asegure o respecto ao principio do interese superior do menor e aos seus dereitos fundamentais.
Para garantir que os procesos de adopción internacional se leven a cabo respectando os dereitos dos nenos e previr a súa substracción, venda ou tráfico, no ano 1993 aprobouse na Haia un Convenio que regula o sistema de cooperación internacional nesta materia, que foi ratificado por España o 1 de agosto de 1995.
Os seus obxectivos son:
• Establecer as garantías para que as adopcións internacionais teñan lugar en consideración ao interese superior do neno e ao respecto aos dereitos fundamentais que lle recoñece o dereito internacional.
• Instaurar un sistema de cooperación entre os estados contratantes que asegure o respecto a ditas garantías e, en consecuencia, preveña a substracción, a venda e o tráfico de menores.
• Asegurar o recoñecemento nos estados contratantes das adopcións realizadas de acordo co Convenio.
Pode ofrecerse para a adopción en España. No estranxeiro hai varios países que aceptan estes ofrecementos, polo que debe vostede consultar as condicións de cada país.
A lexislación da nosa comunidade autónoma non permite ofrecerse para a adopción a varios países á vez, nin cambiar de país unha vez que está feita a valoración de idoneidade. Sería preciso proceder ao arquivo do expediente e iniciar un novo.
Excepcionalmente, cando un país, por circunstancias alleas ás persoas que se ofrecen para a adopción, procede ao peche dos procesos de adopción ou se paraliza por diversas circunstancias, si se permite abrir un novo ofrecemento co compromiso de arquivar un dos expedientes cando reciba a preasignación dun menor no outro.
Si, son compatibles un ofrecemento para adopción nacional e outro para adopción internacional. O único que se vai esixir, é que non coincida no tempo a integración dos menores, deberá haber un tempo mínimo entre a integración dunha adopción e da outra.
Pregunta complexa, que vai a depender de variables como o país, se a documentación ten que ir traducida, legalizada, apostillada, etc. Outra variable importante é se o expediente se tramita polo Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade ou a través dun OAA. Tamén hai que ter en conta os gastos de viaxe e estancia necesaria no país para recoller ao/á neno/a.
Pregunta complexa: dependerá do país, do rango de idade e características do neno para o que fora declarado idóneo e da existencia en cada momento de menores adoptables no país. O tempo de espera será menor se se aceptan e se acredita a idoneidade para grupos de irmáns, nenos que non sexan bebés ou nenos con algunha enfermidade ou necesidade especial.
A título indicativo, e desde que se presenta o ofrecemento, pode transcorrer un tempo superior aos dous anos, pero tamén se poden dar situacións en que despois de varios anos de tramitacións e espera, se queda sen resolver o expediente no país.
Si, é preciso viaxar sempre ao país, nalgúns, ademais do necesario acoplamento neno-familia, é preciso formalizar a adopción, acudir a xuízos, etc. Noutros, é necesario facer máis dunha viaxe, a primeira para coñecer ao menor e posteriormente unha segunda viaxe para ir a recollelo.
Vai depender de variables como: país, idade dos nenos, etc. En xeral pode oscilar entre uns 10-12 días en países como Filipinas, ata 2 meses en países como a República Dominicana. Ademais, hai países, como por exemplo Rusia ou Polonia, que esixen realizar varias viaxes.
Vai depender do país, da idade do menor, tempo de institucionalización, etc. Nalgúns, limítanse a informes médicos e a sinalar as causas do abandono. Polo contrario, outros envían informes sociais, escolares, psicolóxicos...
Cando os nenos chegan á familia adoptiva, fanno cunha bagaxe de experiencias que en ocasións poden ser negativas e adversas, dando lugar a reaccións que requiren grandes recursos por parte dos adoptantes.
En adopción internacional, os ofrecementos diríxense a países con escasos recursos socioeconómicos, o que moitas veces implica nos nenos un retraso no seu desenvolvemento integral. Moitos destes problemas desaparecen ao pouco tempo de atopar unha familia adoptiva.
O período de estancia no país é moi importante para o acoplamento neno-familia. Deben viaxar sempre os dous membros da parella e así o esixen a maioría dos países. Excepcionalmente hai algún país como China... que, con causas moi xustificadas e previa acta notarial de manifestacións e cesión de poderes, permitirían a viaxe dun só dos membros da parella.
Os requisitos comúns para a adopción nacional e internacional son os seguintes:
1) Ter como mínimo 25 anos cumpridos; no caso de ofrecemento conxunto por cónxuxes ou parellas con relación estable análoga á conxugal, bastará con que un deles teña a dita idade. En todo caso, o adoptante deberá ter, polo menos, 16 anos máis que o adoptado.
2) Ter residencia habitual na Comunidade Autónoma galega ou ser emigrante galego con previsión de retorno; neste caso, deberase xustificar a residencia efectiva na Comunidade Autónoma no prazo máximo dun ano desde a data de presentación do ofrecemento.
3) Ter plena capacidade xurídica e de obrar.
4) Estar declarada persoa idónea para a adopción, tras o correspondente procedemento de valoración.
En adopción internacional, deberán reunir, ademais, os do país a onde dirixan o seu ofrecemento.
Na nosa Comunidade si é posible a adopción por familias monoparentais, independentemente do seu estado civil ou sexo.
Porén, en adopción internacional non sempre é posible, e ademais é preciso diferenciar entre homes e mulleres. Deste xeito, as mulleres solteiras poden adoptar en varios países, mentres que son escasos os países que admiten solicitudes de varóns; a modo de exemplo, poderíamos citar Brasil, Costa de Marfil ou Panamá.
Si, sempre que reúna os demais requisitos e sexa declarado/a idóneo/a. Nos requisitos que citan os países, algúns poden dar preferencia aos matrimonios ou parellas que non teñan fillos/as ou establecer condicións adicionais (por exemplo, en Perú, os matrimonios con fillos/as só poden adoptar a nenos ou nenas maiores de 5 anos ou con discapacidade, en Filipinas ten que pasar 2 anos desde o nacemento/adopción do último fillo/a...).
Considérase que desde o nacemento dun/ha fillo/a biolóxico/a ou a integración dun/ha fillo/a adoptivo/a debe transcorrer un tempo prudencial antes de presentar ofrecemento para a adopción, para que se consolide a nova situación familiar e tanto a familia como os técnicos de adopción poidan valorar axeitadamente a incorporación dun novo membro. Estímase que o tempo necesario para que se estabilice e consolide a nova situación non debe ser inferior ao ano.
Para ofrecerse para unha adopción nacional ou internacional, é preciso demostrar unha estabilidade económica que garanta que se dispoñen dos recursos necesarios para atender ao menor. En adopción internacional, ademais, hai países que esixen uns ingresos mínimos, como por exemplo, China.
Si, pero teñen que ser irmáns e as familias ser declaradas idóneas para adoptar a dous menores.
En xeral, aquelas enfermidades que impidan prestar aos nenos as atencións e coidados necesarios. Entre estas están as enfermidades incapacitantes, enfermidades mentais, adiccións, etc.
En adopción internacional, hai países que son máis estritos e exclúen a persoas que se ofrecen para a adopción con determinadas enfermidades, como por exemplo Filipinas, que non admite persoas con diabete...
Considérase que dende o nacemento ou integración dun/ha fillo/a debe transcorrer un tempo prudencial (que non debería ser inferior a 1 ano) antes de presentar un ofrecemento para a adopción, para que se consolide a nova situación familiar e tanto a familia coma os técnicos de adopción poidan valorar axeitadamente a incorporación dun novo membro.
Segundo o criterio técnico, débense de rematar antes os tratamentos de reprodución asistida, deixar pasar un tempo para a elaboración do duelo e iniciar un proceso de adopción.
Considérase que desde o nacemento dun/ha fillo/a biolóxico/a ou a integración dun/ha fillo/a adoptivo/a debe transcorrer un tempo prudencial antes de presentar un ofrecemento para a adopción, para que se consolide a nova situación familiar e tanto a familia como os técnicos de adopción poidan valorar axeitadamente a incorporación dun novo membro. Estímase que o tempo necesario para que se estabilice e consolide a nova situación non debe ser inferior ao ano.
Sempre que leve convivindo dous anos como mínimo coa súa parella, pode ofrecerse para a adopción nacional.
En adopción internacional, a maioría dos países esixen matrimonios con diferentes antigüidades, incluso algúns deles diferencian se é o primeiro matrimonio ou sucesivos.
Algúns países como Brasil ou Colombia aceptan parellas de feito, cunha convivencia demostrable de 2 anos no caso do último.
Si, poden adoptar, sempre que poidan acreditar que levan convivindo xuntos polo menos dous anos, no caso de adopción nacional.
En adopción internacional hai que ter en conta os requisitos establecidos polos diferentes países.
En xeral, tanto en adopción nacional como internacional, non é requisito imprescindible e sería necesaria a valoración doutras circunstancias.
Para ofrecerse para a adopción, é requisito necesario residir na comunidade galega e estar empadroados nela, ou ben ser emigrante galego con previsión de retorno; neste caso, deberase xustificar a residencia efectiva na Comunidade Autónoma no prazo máximo dun ano desde a data de presentación do ofrecemento.
As competencias en materia de protección de menores, están transferidas ás Comunidades Autónomas. En Galicia, a autoridade competente é a Dirección Xeral de Familia, Infancia e Dinamización Demográfica. As persoas interesadas deberán dirixirse ás xefaturas territoriais da Consellería de Política Social.
• Asistir a unha reunión informativa na xefatura territorial que corresponda ao seu domicilio. En caso de parellas ou matrimonios, é obrigatorio que asistan os dous membros.
• Asistir a un curso de formación. Os cursos realízanse en Santiago de Compostela, en tres sesións cunha duración de catro horas cada unha delas e separadas cun intervalo dunha semana.
• Presentar o ofrecemento para a adopción.
• Proceso de valoración de idoneidade: entrevistas psicosociais e visita domiciliaria e aplicación de test psicolóxicos, se é o caso.
Unha vez obtida a idoneidade continuarase coa tramitación do expediente, que será diferente segundo se trate dunha adopción nacional ou internacional.
Correspóndelle ás xefaturas territoriais da Consellería de Política Social, a través dos seus equipos técnicos formados por traballadores/as sociais e psicólogos/as, a valoración de idoneidade, tanto nacional como internacional, das persoas que se ofrecen para a adopción domiciliados na súa provincia.
Na nosa comunidade non custa nada, xa que as valoracións de idoneidade son feitas por persoal propio da Consellería de Política Social.
Se lle declaran non idóneo para a Adopción Nacional, poderá recorrer ante o Xulgado de primeira instancia correspondente ao seu domicilio.
No caso de que lle declarasen non idóneo para a Adopción Internacional, poderá recorrer ante o Xulgado de primeira instancia de Santiago de Compostela.
En calquera dos casos, non é preciso presentar reclamación administrativa previa ante a Dirección Xeral de Familia, Infancia e Dinamización Demográfica, de conformidade co establecido pola Lei 1/2000, do 7 de xaneiro, de axuizamento civil.
Se a sentenza non lle é favorable, ou non desexa ir ao xulgado, pode volver a solicitar a valoración de idoneidade transcorridos 3 anos.
Nun proceso de adopción, nunca se pode elixir nin o neno nin o sexo deste.
Para facer os trámites de adopción, viaxar ao país, estancia neste, etc. a nosa comunidade non dispón, polo de agora, de ningún tipo de axuda económica específica.
Unha vez culminado o proceso e con sentenza firme, os pais adoptivos teñen dereito ás mesmas axudas que se fora biolóxico.
Si, ten os mesmos efectos que se o fillo fose biolóxico, iniciándose, a elección, ben a partir da data da resolución xudicial pola que se constitúe a adopción ben a partir da decisión administrativa de garda con fins de adopción ou acollemento.
Nos supostos de adopción internacional (que require viaxar ao país de orixe do menor a adoptar), poderá iniciarse ata 4 semanas antes da resolución pola que se constitúa a adopción.
A duración é de 16 semanas, ampliable en 2 semanas máis por cada menor, a partir do segundo, no suposto de adopción ou acollemento múltiples; e en 2 semanas adicionais, no suposto de minusvalidez igual ou superior ao 33% do menor adoptado. No caso de que ambos os dous proxenitores traballen, este período adicional distribuirase a opción dos interesados, que poderán gozalo simultánea ou sucesivamente e sempre de forma ininterrompida.
É unha entidade sen ánimo de lucro inscrita no rexistro correspondente, que ten como finalidade a protección de menores.
As súas funcions de intermediación entre as persoas que se ofrecen para a adopción e as autoridades, organizacións e institucións do país de orixe ou residencia do menor, serían:
- Informar en materia de adopción internacional.
- Asesorar, formar e apoiar ás persoas que se ofrecen para a adopción no significado e implicacións da adopción, nos aspectos culturais relevantes e nos trámites que necesariamente deben levar a cabo en España e nos paises de orixe dos menores.
- Intervir na tramitación do expediente tanto diante das autoridades españolas como estranxeiras.
- Intervir na tramitación e realización das obrigas postadoptivas.
Perciben das persoas que se ofrecen para a adopción unha compensación económica para cubrir estrictamente os gastos necesarios da intermediación.
Vai depender do país a onde dirixa o seu ofrecemento. Así, hai países que non os recoñecen, hai outros nos que é obrigatorio tramitar a través da súa mediación, e por último, hai países que permiten as dúas vías ou opcións.
"Un xeito de facer Europa"